H Παγκόσμια ημέρα Φυσικής Δραστηριότητας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Απριλίου.
Η έλλειψη σωματικής άσκησης αποτελεί ένα καθολικό φαινόμενο, και αναγνωρίζεται πλέον ως ο 4ος συχνότερος παράγοντας κινδύνου νοσηρότητας και θνησιμότητας.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) χαρακτήρισε την 6η Απριλίου “Παγκόσμια Ημέρα Φυσικής Δραστηριότητας” το 2002 οπότε πραγματοποιήθηκε η 54η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας. Το θέμα της συνέλευσης ήταν η προώθηση της φυσικής δραστηριότητας.
Το θέμα της 54ης Παγκόσμιας Συνέλευσης για την υγεία είχε διεθνώς τεράστια απήχηση με αποτέλεσμα ο Παγκόσμιος Οργανισμός για την Υγεία να αποφασίσει την καθιέρωση του σε σταθερό γεγονός. Από τότε η 6η Απριλίου είναι γνωστή ως Παγκόσμια Ημέρα Φυσικής Δραστηριότητας και παγκοσμίως διοργανώνονται διάφορες σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις .
Ο όρος «φυσική δραστηριότητα», δηλαδή η κάθε μορφή κίνησης που παράγεται από τους σκελετικούς μύες σε εξωτερικούς ή εσωτερικούς χώρους και απαιτεί κατανάλωση ενέργειας (όπως για παράδειγμα η βάδιση, η ενασχόληση με τον κήπο ή οι οικιακές εργασίες), συχνά συγχέεται με τον όρο «σωματική άσκηση», η οποία αφορά στην προγραμματισμένη, δομημένη και συστηματική σωματική δραστηριότητα, με στόχο τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης (της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, της δύναμης και της ευλυγισίας).
Οι δύο όροι δεν είναι ταυτόσημοι, ωστόσο αποτελούν (και ιδιαίτερα η σωματική άσκηση) τα μέσα για τη βελτίωση της κατάστασης του καρδιοαναπνευστικού και μυοσκελετικού συστήματος, του λιπιδαιμικού και μεταβολικού προφίλ και της ποιότητας ζωής, σε όλο το ηλικιακό φάσμα της ζωής.
Περίπου 5 εκατομμύρια θάνατοι ετησίως οφείλονται σε έλλειψη φυσικής δραστηριότητας, και επομένως θα μπορούσαν να είχαν, σε μεγάλο βαθμό, προληφθεί. Στον αντίποδα, η άσκηση μέτριας έντασης για τουλάχιστον 150 λεπτά εβδομαδιαίως έχει συσχετιστεί με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης πληθώρας παθολογικών καταστάσεων και χρόνιων νοσημάτων και, επομένως, συστήνεται ισχυρά.
Η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας είναι ακόμα πιο έντονη μεταξύ των ασθενών με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα. Η δύσπνοια, η μυϊκή αδυναμία και η κατάθλιψη περιορίζουν συχνά τον ασθενή στο σπίτι, οδηγώντας τον σε έναν φαύλο κύκλο κακής φυσικής κατάστασης, μειωμένης λειτουργικότητας και επίτασης των συμπτωμάτων του.
